Και η συνέχεια έπεται…
Ωραία. Έγινε κι αυτή η αλλαγή του χρόνου. Σε ικανοποίησε η αφορμή για μια ψεύτικη γιορτή ακόμα; Γιατί η συνέχεια έπεται αλλού… Κι εσύ πού είσαι; Θαυμάσια. Έλαμψαν πάλι τα φωτάκια, ξεχείλισαν τα στολίδια. Τα αληθινά δώρα τι απογίναν; Μόνο τα υλικά συναντάς εδώ κι εκεί. Κι από συμπόνια και παρηγοριά κανείς μην πει! Όμορφα. … Συνέχεια
Πέρασαν οι νύχτες, κι ήρθαν οι μέρες…
Έχουν έρθει εκείνες οι μέρες που πρέπει να πάρεις τις μεγάλες αποφάσεις. Σθεναρά και ταπεινά να επιλέξεις ποιό μονοπάτι θα πάρεις. Έχουν έρθει εκείνες οι μέρες που πρέπει να βάλεις τέλος στα διλήμματα. Να ενηλικιωθείς και να αναλάβεις τις ευθύνες των πράξεών σου. Πέρασαν οι νύχτες της απογοήτεσης που σε βασάνιζαν οι σκέψεις, γιατί ήρθε … Συνέχεια
Είχα καιρό να σου γράψω…
Είχα καιρό να σου γράψω. Να με συγχωρείς! Απλώς δεν ήθελα να δεις… Δεν ήθελα να δεις το σκοτεινό μου κόσμο. Πώς βαραίνουν χωρίς φως οι μέρες. Πώς περνούν χωρίς προσευχή οι νύχτες. Όχι, δεν ήθελα σου γράψω… Γιατί τα γράμματα θα έβαφα με μαύρο. Πώς από σένα τα χρώματα να πάψω; Είχα καιρό να … Συνέχεια
Οι σκιές του Τέλειου
Σκέψου τον εαυτό σου να περπατά απόγευμα, σ’ ένα δρόμο μεγάλο. Άλλοτε βαδίζουν κι άλλοι μπροστά από σένα. Άλλοτε πολλοί δίπλα ή και πίσω σου. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στον υπέρλαμπρο ήλιο. Ο μόνος λόγος που δεν τρέχεις προς αυτόν, είναι γιατί σε ζεσταίνουν τόσο τρυφερά οι ακτίνες του που σε κάθε βήμα τις χαίρεσαι … Συνέχεια
Στην πόρτα της καρδιάς
Έζησα για χρόνια στον ορατό κόσμο. Στην επιφάνεια των πραγμάτων. Αγνόησα την ύπαρξη του Θεού. Παραγκώνισα την αιτία των δημιουργημάτων. Έζησα για χρόνια σε σκοτεινή φυλακή. Αρρώστησα με μάταιες αντιλήψεις. Καταδίκασα τον εαυτό μου στην αυτοκαταστροφή. Επιβεβαίωνα τις προκαταλήψεις. Έζησα για χρόνια στα πεπερασμένα όρια του τίποτα. Μέτρησα τα γεωμετρικά μεγέθη άπειρες φορές. Πολλαπλασίαζα, διαιρούσα, … Συνέχεια
Ν’ αγαπάς ελεύθερα . . .
Ν’ αγαπάς… Ν’ αγαπάς ελεύθερα! Τον κουρασμένο πατέρα που σε φροντίζει. Τη θλιμμένη μητέρα που σε νοιάζεται. Τον άγνωστο και την άγνωστη που στα πρόσωπά τους θα βλέπεις τους γονείς που σε ανέθρεψαν! Ν’ αγαπάς… Ν’ αγαπάς ελεύθερα! Τον παππού που δεν μπορεί να περπατήσει. Τη γιαγιά που δε σε θυμάται πια. Τους ηλικιωμένους … Συνέχεια
Τέχνη – Η αδηφάγος ερωμένη
Τέχνη – Υποκείμενο. Ενεργεί θαρραλέα και βρίσκεται σε μια αέναη κυκλική κίνηση. Με άρθρο ή χωρίς, δε χάνει καμία αξία, αλλά δε λαμβάνει ποτέ προσδιορισμούς, ούτε χρειάζεται κάποιο υπερβατικό σχήμα. Ουσιαστικό. Ανεξάρτητη ύπαρξη που καθορίζει την υπόσταση στο δημιούργημα. Γένους θηλυκού. Χάρις που προσφέρει κάτι νέο στον κόσμο. Ενικού αριθμού. Μάνα που είναι μία και … Συνέχεια
Στοχάσου Κόρη, Στοχάσου…
Στοχάσου Κόρη, Στοχάσου… Ποιά είναι η πραγματική ζωή; Η Αλήθεια ποιός είναι; Σκέψου Κόρη, Σκέψου… Μήπως η λύση είναι η φυγή; Ή θ’ ακολουθήσεις την άλλην τη φωνή; Στοχάσου Κόρη, Στοχάσου… Στοίχειωσες έναν μοναχό άθελά σου. Μία φορά, στην Αλεξάνδρεια πριν χρόνια πολλά, βυζαντινά ακόμα. Αναλογίσου Κόρη, Αναλογίσου… Εκείνος για χάρη σου, στο γέροντά του … Συνέχεια
Σε τούτο το ευαίσθητο γαλήνιο φως…
Λογοτεχνική ανάσα για σένα, ετοίμασε το ιστολόγιο Εθογραφήματα, συνοδευμένη με φωτογραφικές εικόνες από φευγαλέες εξορμήσεις της περιπατικής στιγμής. Διάβασε ένα ερωτικό ποίημα του Ισραηλινού ποιητή Αμίρ Ορ, γνωστότερου της γενιάς του, σε μετάφραση του Αναστάση Βιστωνίτη, με τίτλο «Δύση» ή «Ηλιοβασίλεμα». Διάλεξε εσύ πώς θα το ονομάσεις… «Σε τούτο το ευαίσθητο γαλήνιο φως το μάτι … Συνέχεια
Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου ὁ δρακί τήν πᾶσαν ἔχων κτίσιν
Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία έχει διαμορφώσει θεοπνεύστως τις υπέροχες λειτουργίες, τις ψαλμωδίες και όλους τους όμορφος ύμνους κατά το τυπικόν, προς δόξαν Θεού. Στη Μικρή Σαρακοστή, από τη λαμπρή εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, της εισόδου της ανθρωπότητας στην Εκκλησία, στά Άγια των Αγίων, όπου εισοδεύουμε καθαγιαζόμενοι, για να τραφούμε με Ουράνιον Άρτον για να … Συνέχεια
Εθογραφήματα 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.